مدح و ولادت امام جواد علیهالسلام
قسم به آن که به گنجشک بال و پر داده هـمـان که بال قـنـوت دم سـحــر داده قسم به سـورۀ خـورشـید و آیه آیـۀ آن که نـور را بـه دل روشـن بـشـر داده قسم به آه درخـتـی بـدون بَر، که جـبر شکوه ساقۀ خـود را به یک تبـر داده دمـیـده بر دم صـور مـدیـنه اسـرافـیل تـرانه خـوانده و آواز عـشق سر داده که هان تمامی هفت آسمان نظاره کنید فـلک به دامن خـورشیـدتان قـمر داده کسی که وارث پیغمبر است ابتر نیست خـدا دوباره به این خانـدان پـسر داده پـســر نه کـوثــر قــرآن ضـامن آهــو جــواد آل عــلــی جــان ضـامـن آهــو همان که سجده گهش آسمان عیسی شد همان که خاک درش کوه طور موسی شد همان که ذره شد از لطف چشم اوخورشید همان که قطره ز دیدار او چو دریا شد همان که روشنی چشم آسمـانی هاست ســتـارۀ ســـحـــر آسـمــان بـابــا شـد همان که در وسط طعنه ها و تهمت ها رسید و قصۀ کـوثر دوباره احیــا شد رسید سیب بهشت خـدا، خـدا را شکر رسید یوسف یعقوب ما، خدا را شکر به شیوۀ پدر این چشم مهربان شده است همان نگاه همان عاطفه همان شده است همان صمیمیت وگرمی و صفایی سبز همان پناه که آهـو دخیل آن شده است اگر غـلـط نکــنـم بــوی یــاس می آیـد اگر درست بگویم رضا جوان شده است جـواد، جـود خـداوند آسـمـان ها هست که با زبان زمیـنی او بیان شده است منم گدای امامی که قرص مهر و ماه به دست سائل او مثل قرص نان شده است فقـط نه مـلجأ حـاجات مـردمان زمین که مأمـن هـمـۀ آسمـانـیان شــده است کسی که سائل این خانه هست می داند جــواد، جـود کـنـد سـائـلـی نـمی مـاند مخـاطب هـمـۀ نـامـه های من شـده ای توسـلی همه روزه بـرای من شـده ای در این زمین که هوای نفس کشیدن نیست حـیات من، نفس من، هوای من شده ای دلـم بـهــانـه صـحـن تو دارد آقـا بـاز بـهـانـۀ سـفـر کــربـــلای من شـده ای مرا سـفـر، سفر کـاظـمـیـن قسمت کن مـرا زیـارت قــبـر حسیـن قسمت کن |